طلبۀ سطح چهار حوزه علمیه قم و دکترای مدرسی معارف اسلامی (گرایش اخلاق اسلامی).
چکیده
یکی از شاخه‌های حوزه مطالعاتی اخلاق کاربردی، اخلاق طنز است. ارائه سیستم ارزش در حوزه طنزپردازی و بررسی تعارضات و چالش‌های اخلاقی، وظیفه شاخه دانشی اخلاق طنز است. آثار مهم در اخلاق طنز تقریباً در حوزۀ پیامدهای مخرب طنز متمرکز بر دو مسئله اصلی شده‌است: طنزهای قومیتی و طنزهای جنسیت‌گرا. در این مقاله برآنیم تا طنزهای قومیتی و طنزهای جنسیتی را بر اساس نظام اخلاق اسلامی تحلیل کنیم. در این تحقیق پس از جمع‌آوری داده‌ها از طریق اسناد کتابخانه‌ای از روش توصیفی‌تحلیلی جهت تحلیل و تجزیه داده‌ها استفاده می‌شود. از یافته‌های این پژوهش می‌توان به غیراخلاقی بودن طنزهای قومیتی و جنسیتی به دلیل مسئولیت‌گریز بودن آنها اشاره کرد.
توکلی‌راد، مهرداد و غلامرضا غفاری، (1395)، «جوک‌های سیاه، تعامل‌های اجتماعی و پیامدهای غیرسازنده آن»، مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران ۲۰، ش۵، صص596ـ619.
جعفری تبریزی، محمدتقی، (1381)، زیبایی و هنر از دیدگاه اسلام، تهران: موسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری.
جمعی از نویسندگان، (1381)، پژوهشی درباره طنز در شریعت و اخلاق، قم: بوستان کتاب.
جوادی، حسن، (1382)، تاریخ طنز در ادبیات فارسی، تهران: کاروان.
جوهری، اسماعیل بن حماد، (1407)، الصحاح تاج اللغه و صحاح العـربیه، بیروت: دارالعلم للملایین.
حری، ابوالفضل، (۱۳۸۷)، درباره طنز رویکردهای نوین به طنز و شوخ‌طبعی، تهران: سوره مهر.
حلبی، علی‌اصغر، (۱۳۷۷)، طنز و شوخ طبعی در ایران و جهان اسلام، تهران: بهبهانی.
خرمشاهی، بهاءالدین، (۱۳۸۷)، طنز و تراژدی، تهران: ناهید.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، (1412)، مـفردات فـی غریب القرآن، بیروت: دارالعلم، الدارالشامیه.
سپهری، سهرا ب، (1391)، هشت‌کتاب، تهران: انجمن قلم ایران.
سفیری، خدیجه و زهرا شهرزاد، (1395)، «تحلیل تماتیک جوک‌های مبادله شده در برنامه «اتاق جوک»»، مطالعات فرهنگ ارتباطات ۶۷، ش۱۷، صص81ـ108.
سلیمانی، محسن، (۱۳۹۱)، اسرار و ابزار طنز‌نویسی، تهران: شرکت انتشارات سوره مهر.
شفیعی‌کدکنی، محمدرضا، (۱۳۸۴)، نوشته بر دریا، از میراث عرفانی ابوالحسن خرقانی، میراث عرفانی ایران، تهران: سخن.
صابری فومنی، پوپک و دیگران، (۱۳۸۰)، محیط زیست، گزیده آثار دومین مسابقه طنز و کاریکاتور گل‌آقا، تهران: گل‌آقا.
صادقی گیوی، فاطمه، (1392)، «قدرت و جنسیت در ایران، پژوهشی در آرای اخلاقی از قرن سوم پیش از اسلام تا قرن چهارم هجری»، سپهر زنان، تهران: نگاه معاصر.
ابتدای صفحه